αναπόκτητος

-η, -ο

αυτός που δεν αποκτήθηκε ή δεν μπορεί να αποκτηθεί.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αν-* στερ. + αποκτώ. Η λ. μαρτυρείται από το 1761 στον λόγιο Ιώσηπο Μοισιόδακα].